Isa sa mga masayang ala-ala noong tayo'y bata pa ay ang maligo sa ulan! Pinalaki akong may mga tanim na palay, luntiang paligid, masayahing kapitbahay at sa maliit na kumunidad. Kadalasan ang ulan ay dumadating kalagitnaan ng Mayo o d kaya umpisa ng pasukan. Masayang magbabad sa ulan habang nararamdaman mo ang patak sabay takbo at habulan ng iyong mga kalaro.
Sa panahong lahat ng tao ay nagsusumiksik sa isang lugar, umuunlad na bayan at usok doon usok dito, hindi mo na maiiwasang isipin kung ang mga bata ba sa panahong ito ay nararanasan pa ba ang mga naranasan natin noong tayo ay bata pa. Malamang may mga pasintabi na ang mga magulang tulad ng madumi na ang patak ng ulan dahil sa mga usok ng mga sasakyan at pabrika. Samu't saring dahilan upang huwag payagan maligo sa ulan.
Ito ay isang kwento ng aking mga ninuno noong ako ay bata pa. May dalawang dahilan kung bakit umuulan. Una, kung ikaw ay naging mabuti nagsisilbi syang basbas dahil sa iyong mga nagawang kabutihan sa mundo. Pangalawa, kung ikaw ay naging masama isa syang paalala ng hagupit ng tadhana na maging mabuting mamamayan at isipin ang kalikasan.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment